Grupa etnograficzna Krakowiaków zamieszkuję rozległy teren, sięgając od północy górnego brzegu rzeki Nidy powyżej Jędrzejowa, od wschodu od rzeki Czarnej po okolice Tarnowa, południowej od linii Lipnicy Murowanej, Myślenic, Kalwarii Zebrzydowskiej aż po Kęty i zachodniej po rzekę Sołę i Przemszę.

Tak duży teren został przez badaczy podzielony na dwa obejmujące: Krakowiaków Zachodnich i Krakowiaków Wschodnich, co na postawie zasięgu występowania sukmany krakowskiej (białej) i kierezyji (brązowej) z charakterystycznym kołnierzem zwanym suką ustalił Tadeusz Seweryn.

Oba te regiony posiadają wiele wspólnego co widoczne jest w elementach stroju takich rogatywka czy kaftan męski, ale również wiele cech różnicujących te grupy. Wartym zaznaczania jest wytworzenie się kilku bardzo silnych ośrodków wyznaczających trendy w stroju ludowym takich jak np. w części Zachodniej: Chrzanów, Tyniec, Liszki, Zielonki, Gdów i Dobczyce czy najbardziej charakterystyczne Bronowice, a w części wschodniej: Proszowice, Szczurowa, Brzesko czy Zalipie.
Każde z tych ośrodków, choć było ich znacznie więcej wykształciło sobie kilka bardzo charakterystycznych elementów, dzięki którym można było odróżnić skąd jest jego właściciel.

Strój Krakowiaków zachował się stosunkowo długo, noszony powszechnie do lat 20-tych XIX wieku. W jego miejsce pojawił się "strój krakowski", daleki od tradycyjnych wzorców zwany również strojem sukiennickim, czy krakowskim-sukiennickim. Nobilitowany przez władze państwowe i kościelne szybko osiągnął funkcję stroju narodowego. Damska jego wersja, złożona z gorsetu wyszywanego cekinami, z przymocowanym do ramienia pękiem kolorowych wstążek, spódnicy tybetowej (kwiecistej), zapaski tiulowej czy bawełnianej z naszytymi kolorowymi wstążkami, białej bluzki przetrwała do lat obecnych, choć przez specjalistów jest mocno oponowana.

Pogranicze Lachowsko-Pogórzańskie

Granica między zasięgiem Lachów Sądeckich i Pogórzan została wyznaczona przez Seweryna Udzielę. Według badacza wschodnią granicę Lachów Sądeckich stanowi linia poprowadzona od Olszowej na północy, przez Jamną, Jasienną, Trzycierz, Mogilno, Mszalnicę, po Królową Polską na południu. Wsie położone na wschód od niej, zaliczane są już do Pogórzan. Zgodnie z tym, wsie: Jasienna, Miłkowa, Janczowa, Słowikowa, Siedlce, Trzycierz, Łyczana, Łęka, Koniuszowa i Mogilno położone są na obszarze lachowskim, natomiast reszta wsi: Bukowiec, Lipnica Wielka, Korzenna, Niecew, Wojnarowa i Posadowa – na terenie pogórzańskim. Warto zaznaczyć, że ludność pogórzańska leżąca na zachód od Białej określana była przez niektórych badaczy jako Pogórzanie Sądeccy, ze względu na przynależność do historycznej Sądecczyzny.

Stroje ludowe - Pogranicze Lachowsko-Pogórzańskie